|
|
| Tonino Guerra è stato stato un poeta, scrittore e sceneggiatore italiano di fama internazionale a cui piaceva scrivere molto anche ne suo dialetto emiliano romagnolo. E proprio in dialetto scrisse una poesia dedicata alla vulva, che qui posteremo anche con la traduzione in italiano.
La figa l’è una telaragna un pidriùl ad sàida e’ sgarzùl ad tòtt i fiéur; la figa l’è una porta ch’la dà chissà duvò o una muràia ch’u t tòcca buté zò. U i è dal fighi alìgri dal fighi mati s-cènti dal fighi lèrghi e strètti, fighi de cazz ciacaróuni ch’al sbadáia e a n dói una paróla gnénca s’ta li amàzz. La figa l’è una muntagna Biàènca ad zocar Una forèsta in do ch’e’ pasa i lop, l’è la caróza ch’al tóira i caval; la figa l’è una baléna svóita pina ad aria nira e ad lózzli, l’è la bascòza dl’usèl la su cóffia da nota, un fouran ch’e’ bréusa iniquél. La figa quand ch’e’ tòcca l’è la faza de’ Signour, la su bòcca. l’è da la figa ch’l’è avnéu fura e mònd sa i èlbar, al nóvli, e’ mér e i óman éun a la vólta e at tòtt al razi. Da la figa l’è avnù fura énca la figa. Os-cia la figa!
Traduzione
La fica è una ragnatela un imbuto di seta il cuore di tutti i fiori; la fica è una porta per andare chissà dove o una muraglia che devi buttare giù.
Ci sono delle fiche allegre delle fiche matte del tutto delle fiche larghe o strette, fiche da due soldi chiacchierone o balbuzienti e quelle che sbadigliano e non dicono una parola neanche se le ammazzi.
La fica è una montagna bianca di zucchero, una foresta dove passano i lupi, è la carrozza che tira i cavalli; la fica è una balena vuota piena di aria nera e di lucciole; è la tasca dell’uccello la sua cuffia da notte, un forno che brucia tutto.
La fica quando è ora è la faccia del Signore, la sua bocca.
È dalla fica che è venuto fuori il mondo, con gli alberi, le nuvole, il mare e gli uomini uno alla volta e di tutte le razze. Dalla fica è venuta fuori anche la fica. Ostia la fica!
|
| |