|
|
| Si stu core nu juorno pe’ na priezza cagnasse culore, si na matina ’e primmavera cantanno e siscanno se mettesso annuro quanno esce ’o sole, si uocchie affatturate e belle cu buscìe nun le parlassero, si scetannemo nun truvasse ’e stesse penziere senza speranza, si nun truvasso ’o stesso dulore arricurdannemo ’e n’ammore perduto s’arapesso pe’ n’ora ’o canciello ’e stu carcere scuro! Currenno e zumpettianno chi m’acchiappasso cchiu! Pe’ suspirà manco me fermasse! P’ ’ a mmiria o pe’ paura ca nun fosse overo, v’assicura ca manco v ’ ’o dicess
|
| |