Spaparanze sti llastre 'e stu balcone,
ca quanno chiove fino sì cuntento:
tu t'arricuorde 'e quann' ire guaglione...
ma quanno chiove fino, lento lento.
Guaglione, for' a ll'asteco,
chi nun s'è mmiso sott' 'a capannella?...
"Mammà, me piglio 'e ttàvule d' 'a tàvula
e cu ddoje seggie faccio 'a casarella...
'A pozzo fa?" "Va buono, pigliatelle.
Ma si pò ncasa, e ll'acqua forte scenne,
aiza 'e bancarelle e trasetenne".
Fermàte ncopp' 'e tìttole,
veco na bella cocchia 'e palummielle:
'O masculo, cchiù ardito, vas' 'a femmena;
chiove fino, ma lloro nun 'o ssenteno,
nun 'o pponno sentì pecchè se vàseno...
E pò è refrisco ll'acqua ncopp' 'e scelle.
S'arapeno 'e ffenest' 'e tutt' 'e ccase,
'e balcune cu ll'ellera addirosa,
chi tir' 'a biancaria ca steva spasa...
E ssaglie chell'addor' 'e terra nfosa.
Cumme fa bene st'aria!
Pò dà sullievo pure a nu malato.
Pè nu ciardino, pò, che refrigerio,
ogne sciore addeventa nnargentato!
Ma cumm'è triste pe' nu nnammurato
stu schezzechìo ca more e ca nun more,
percia e te trase nfin' a dint' 'o core.
Cumme a chi nun vò chiagnere;
cu ll'uocchie fisse e, niente, nun 'e smove
pè nun sbuttà. Ma 'e llacreme sò llacreme!
Cumme t' 'e può tenè si chelle scòrreno?
Ll'uocchie cchiù stanno fisse e cchiù se nfònneno...
E' tale e quale quanno lento chiove.
Nzerrate, rebbazzate stu balcone!
Sta pioggia fina a vuje ve pare bella.
Ma j' mò sò gruosso, nun sò cchiù guaglione,
cumme m' 'a pozzo fà na casarella?
Manco cu segge e ttàvule...
E pure me dispiace si fernesce...
Nu' mporta... Ce staranno quatte nuvole,
però na lenza 'e sole trase e gghiesce!
Eduardo De Filippo 1927
