|
|
| 
Da quanno ’o core na fèmmena
me cunsuma e nun me dà pace
chello ca d’ ’a matina a’ sera
vulesso e me passa pa’ capa
è ca ’e sùbbeto ’a morte
venesso a me piglià.
Si, oje morte, fa ambressa
viene nun me fa aspettà
assaje stànco so ’e campà!
Nzèrra st’uocchje e pigliàte
stà vita ca nun saccio che ne fà!
N’ammore ca m’accumpagnasso
pa’ vecchiaia a essa cercajo;
’a ’mmescafrancesca, senza cuscienza,
d’int’a nu suonne sunnato
fauza cu prumesse m’arravugliaje:
’a cartera sapeva buono ’o juoco
cu l’asse d’o spuglià futteva
a tutte chillo ca ’ncuntrava
l’arte d’ ’o mbruglià fino cunuscevo!
-E’ à stà sèmpe cu mme!-
cuffianno nu juorno me decetto
senza nu muzzeco ’e bene
e i’ povero scemo lle credetto
’a bona pella p”o lietto
fatto ’e fatte suoje
dànno ’a nnummenata ’a ’e figlje
-ca sanno sulo scamazzà chi lle fà benemmentaje ’na buscìa
e cu ’na vutat’ ’e mente
’a vita mia dint’a niente arrevutaje:
senza ragione e senza scuorno
annuro e svestute ’e speranze
miezz’ ’a via me sbatteva
comme si i’ nisciuno fosse stàto.
Si uno arrobba va carcerato
ma chi t’arrobba ’o core
cu na prumessa ca nun mantene
o pe’ pingiarìa arrecoglie
sulo pe’ nu sfizio suoie
che pena pò addà scuntà?
Comme se po’ cuntà
chello c’aggio patuto
’a purcaria a tradimento
fatta ’a uno comme a mme
’o dulore ca ’a famiglia mia
aggio dato e pure m’a purdunato.
Mprusato nun voglio campà:
accussì, nun pozzo campà!
Morte viene mo
nun me fa cchiù aspettà
nun me fa fesso pure tu
dicennemo: -Ntrica n’atu poco
ca ancora a tiene ’na speranza
’nu mutivo pe’ campà
ca dimano n’ata luce ce po’ stà!-
Famme cuntento, damme pace:
a sti mariuole ’e bene e dignità
nun me fa cchiu’ pensà
all’ombra d’ ’a croce, morte
pe’ sèmpe, famme arrepusà!
|
| | |
